چهارشنبه, ۱۴ خرداد ۱۳۹۳، ۰۲:۱۶ ق.ظ
وصف یاران شهیدی که "وفادار" بودند.
هیچ گاه از زنده ماندن کسی در میدان جنگ شادمان نبودند، و در مرگِ شهیدان نیازی به تسلیت نداشتند، با گریه های طولانی از ترس خدا، چشم هایشان ناراحت، و از روزه داری فراوان، شکم هایشان لاغر و به پشت چسبیده بود.
لب هایشان از فراوانی دعا خشک، و رنگ های صورت از شب زنده داری ها زرد، و بر چهره هایشان غبار خشوع و فروتنی نشسته بود. آنان برادران من هستند که رفته اند، و بر ماست که تشنه ی ملاقاتشان باشیم، و از اندوهِ فراقشان انگشت حسرت به دندان بگیریم.
علی(علیه السلام)، نهج البلاغه، خطبه 121
و هم اکنون ما نیز در جنگ نرم رزمنده ایم...